کد مطلب:30036 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:119
او در یكی از این موضعگیری ها، بر پیشتازی علی علیه السلام در ایمان و جایگاه والای او در كنار پیامبر خدا اشاره می كند و با تصویری دقیق از موضع و اندیشه نیروهای شام و پیشینه آنها، بر جنگیدن تأكید می كند.[3]. وی از كوفیانی است كه برای اعتراض به عثمان به مدینه رو آوردند.[4]. او از امیران لشكر امام علیه السلام بود و در جنگ صِفّین، همراه شُرَیح بن هانی، فرماندهی طلایه سپاه[5] را به عهده داشت و چون به مقابل نیروهای دشمن رسیدند، امام علیه السلام مالك را فرمانده آنان كرد.[6]. او در هنگام نبرد، پرچمدار قبیله مَذحِج بود[7] و در درگیری های ذی حجّه[8] شركتی شكوهمند داشت. پیش از شكل گیری نبرد نهروان، او از معدود كسانی است كه امام علیه السلام برای گفتگو با نهروانیان گسیل داشته است.[9]. آری! او از پیراسته دلان، شجاعان، نیك اندیشان، بزرگواران و مطیعان مخلص امیر مؤمنان بود.
زیاد بن نَضْر حارثی از یاران[1] والا مقام و با اخلاص امیر مؤمنان و از فرماندهان لشكر[2] ایشان بود. گفته ها و مواضع او در «صِفّین» و دیگر مواقع، نشان می دهد كه او از آگاهی عمیقی برخوردار بوده و شناخت والایی از شخصیت مولا علیه السلام داشته است.